เมืองนางาซากิ ประเทศญี่ปุ่น ในวันที่ 9 สิงหาคม 2488 ถูกถล่มเป็นเถ้าถ่านจากผลของระเบิดนิวเคลียร์ ภายในรัศมี 1 กิโลเมตร จากตำแหน่งที่โดนระเบิด สิ่งมีชีวิตและสิ่งปลูกสร้างทุกชนิดถูกทำลายด้วยแรงอัดและความร้อนอันมหาศาล ถึงกับมีคนกล่าวไว้ว่า ณ บริเวณนั้นอาจจะไม่เหลือแม้ต้นไม้หรือหญ้าสักต้นไปอีกหลายสิบปี แต่ไม่น่าเชื่อว่าห่างออกไป 800 เมตร ต้นการบูรใหญ่ที่มีความยาวรอบลำต้นขนาด 8 เมตร ซึ่งลำต้นส่วนบนได้หักลง และไม่เหลือใบแม้แต่ใบเดียว กลับแตกยอดใหม่ในอีก 2 ปีต่อมา และแม้ผลของเหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้ในปัจจุบันมีความสูงเหลือเพียง 10 เมตร แต่การบูรต้นนี้ก็แสดงให้เห็นถึงการฟื้นคืนชีวิตอย่างรวดเร็ว และเป็นแรงบันดาลใจให้ชาวญี่ปุ่นพยายามสร้างชีวิตขึ้นใหม่อีกครั้ง